Дар ибтидои навор духтараки хурдакаки пинтӣ чунон бачаги ва бадкор ба назар мерасад, ки дарҳол хоҳиши шаҳвонии ӯро бедор мекунад. Яке мехоҳад, ки бигирад ва инчунин ба ин бача маъқул аст, ки бо забонаш камарашро кӯфта, сӯрохиро бичашад. Ман мефаҳмам ва дастгирӣ бача, ки пурра вай бо кончаҳои пур. Ман эътироф мекунам, ки ман ин корро карда наметавонистам, гарчанде ки хоҳиш хеле зиёд буд ва аст!
Албатта, ин аввалин анали хонум нест, ҳама чиз дар он ҷо кайҳо пештар ва хеле боэътимод таҳия шудааст! Ман дӯст медорам, ки дар мақъад ехтанро дӯст медорам, аммо ба ман маъқул нест, вақте ки чунин нақб дар сурати наздик нишон дода мешавад.